Raskršća ili autoportret bivšeg narodnog neprijatelja

U prvoj polovini 1945. godine učestvovao u akcijama koje su imale za cilj da vojvodi Đujiću omoguće povlačenje iz Like prema Istri i kasnije Italiji. Ubrzo su operativni delovi tri puka (2.3 i 4) krenuli u susret Đurišićevim snagama koje su se preko Bosne i Hrvatske povlačile iz Crne Gore. Sticajem okolnosti sva tri puka su bila prinuđena da se povuku u Austriju gde su se predali Englezima i od njih, u skladu sa međunarodnim propisima, dobili uveravanje o punoj zaštiti i bezbednosti. Međutim, Englezi su sva tri puka (s mnogim slovenačkim i hrvatskim antikomunističkim formacijama) na prevaru i na brzinu predali jugoslovenskim partizanima (pročitaj knigu Kočevski rog od istog autora) koji su ih ne pitajući ni za ime masovno streljali.

Autor ove knjige je sa nekolicinom drugova pobegao iz sabirnog logora (odakle su zarobljenici vođeni kamionima ili železnicom u kočevske šume na streljanje). U bekstvu autor je negde preko Soče ranjen kroz grudi, prebačen u partizansku bolnicu u Gorici tamo operisan, a vrlo brzo zatim prebačen u Vipavu (tadašnja zona `B`) u zarobljenički logor. Na više mesta u logoru je proveo oko devet meseci, a u martu 1946. godine osuđen je na 15 godina robije . Računajući zajedno logor i robiju ukupno je proveo u partizanskom ropstvu skoro 13 godina (jedin mesec manje).